Πάω στοίχημα ότι έχετε λύσει πολλούς λαβύρινθους. Δύσκολους και εύκολους! Αυτός ο λαβύρινθος όμως έχει... Πώς να το πω… κάτι διαφορετικό. Το όνομά μου είναι Όσκαρ. Όλα άρχισαν μια εβδομάδα πριν. Ήταν Σάββατο πρωί και ήμουν στο σπίτι μου με τον σκύλο μου,  τον Πέρι.
Μόλις είχα ξυπνήσει και ο Πέρι με είχε γεμίσει σάλια.
-Ήρεμα Πέρι! Ήρεμα! Σήμερα δεν έχω δουλειά άρα μπορούμε να παίξουμε όλη μέρα μαζί!
Ξέρετε είμαι υδραυλικός, και τα Σάββατα δεν έχω δουλειά.
-Σε λίγο ,μόλις φάμε πρωινό θα σε πάω στο πάρκο για βόλτα!
Σε λίγη ώρα ήμασταν και οι δύο έτοιμοι να πάμε στο πάρκο. Άλλα μόλις φτάσαμε στο πάρκο παρατήρησα κάτι περίεργο.
-Μα που πήγαν όλοι; Εχτές το πάρκο ήταν γεμάτο με κόσμο! Δεν γίνεται να εξαφανίστηκαν όλοι τους.
Καθώς προχωρούσα βαθύτερα στο πάρκο τόσο πιο πολύ άγχος είχα, Τα πόδια μου έτρεμαν, το σώμα μου είχε γεμίσει ιδρώτα.
-Πε-πε- πέρι τι είναι αυτό;
Μία αχνομπλέ  δίνη με  βύθιζε μέσα στο γρασίδι  του πάρκου.
-Πέρι, λες να έχει αυτό σχέση με την ερημιά που επικρατεί στο πάρκο..;
Το άγχος με είχε καταλάβει. Δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά. Πολλές ερωτήσεις στο μυαλό μου… Το έδαφος από κάτω μου ήταν έτοιμος να σπάσει.
-Πέρι… Λες να πάμε πιο κοντά;
Όσο προχωρούσα πιο κοντά σε αυτήν την τρομακτική και ανησυχητική δίνη τόσο πιο αγχωμένος ήμουν. Τότε, με τον Πέρι αρχίσαμε να γυρίζουμε και να ζαλιζόμαστε μέχρι που τα μάτια μου έκλεισαν.
-ΠΕΡΙ!

Όταν ξύπνησα, βρέθηκα σε ένα μεγάλο δωμάτιο με ροζ τοίχους και… Ναι! Όλο τον κόσμο της γειτονιάς μου που είχαν μπει στην δίνη
-Που- που είμαστε;
Ένας κύριος μου απάντησε.
-Φίλε μου… Είσαι στον λαβύρινθο του άγχους.
-Τι-τι είναι ο  λαβύρινθος του άγχους;
-Κανείς δεν ξέρει, το μόνο που ξέρουμε είναι ότι είναι λαβύρινθος και πως μόνο εάν τον λύσουμε θα πάμε πάλι στο σπίτι μας.
Τότε, μία πόρτα εμφανίστηκε σε μία άκρη του δωματίου. Από πάνω μία ταμπέλα έλεγε “start” που θα πει αφετηρία στα ελληνικά. Μόλις  μπήκαμε μέσα … το άγχος μας κατέλαβε.!Δεν μπορούσαμε να κάνουμε βήμα.! Η Αφετηρία αυτή  ήταν η αρχή ενός τεράστιου λαβύρινθου. Όσο προχωρούσαμε, όλοι μαζί,  τόσο πιο πολύ άγχος μας κατέβαλε. Όταν βρεθήκαμε σε μία διασταύρωση όλοι έλεγαν την άποψή τους:
-ΝΑ ΠΑΜΕ ΔΕΞΙΆ!
-ΌΧΙ, ΝΑ ΠΆΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΆ!
-ΕΓΩ ΛΈΩ ΝΑ ΠΆΜΕ ΕΥΘΕΊΑ!
-ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΝΑ ΓΥΡΊΣΟΥΜΕ ΠΊΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΆΡΟΥΜΕ ΆΛΛΟ ΔΡΟΜΟ!
Με λίγα λόγια επικρατούσε μια ταραχή, επικρατούσε μία ατμόσφαιρα… αγχωτική και εμπόλεμη.
Μετά από λίγο,  κάποιοι χωρίστηκαν από τους υπόλοιπους. Κάποιοι άλλοι κάθισαν σε μία γωνία και άρχισαν να κλαίνε και  να μην πιστεύουν στην ελπίδα. Εγώ όμως όχι! Είχα καταλάβει το παιχνίδι του λαβύρινθου… Ο λαβύρυνθος έχει σκοπό  να μας κυριεύσειτο άγχος – εξού και το όνομα – Εγώ προσπαθούσα να είμαι ήρεμος άλλα οι άλλοι δεν μπορούσαν. Όσο τους μίλαγα,  τόσο πιο πολύ αγχώνονταν. Εγώ  όμως δεν τα παράτησα. Προσπαθούσα να σκεφτώ τι θα έκανα στην συνέχεια. Έβαλα όλες μου τις σκέψεις σε τάξη και ξεκίνησα. Προσπαθούσα να σκεφτώ σε άλλους λαβύρινθους τι θα έκανα. Οι λαβύρινθοι τις περισσότερες φορές ξεκινάνε από τις άκρες. Πήρα τον πιο κοντινό δρόμο για τις άκρες ώσπου… βρέθηκα σε αδιέξοδο. Αγχώθηκα .Ωστόσο,  έβαλα πάλι το μυαλό μου να δουλέψει και σκέφτηκα πως αυτός είναι ο σκοπός του λαβύρινθου. Καθώς προχωρούσα,  συνειδητοποίησα ότι οι υπόλοιποι με ακολουθούσαν. Φαίνεται πως είδαν την ηρεμία μου και αποφάσισαν να με ακολουθήσουν. Το άγχος είναι η αιτία πολλών κακών, είπα στον εαυτό μου.
 Με ηρεμία προχωρήσαμε όλοι μαζί. Με αποφασιστικότητα και σιγουριά. Όταν συναντούσαμε διασταύρωση , αποφασίζαμε όλοι μαζί με ηρεμία, χωρίς να  τσακωνόμαστε. Όταν επιτέλους βρεθήκαμε στο τέλο, ς ήμασταν όλοι πολύ ενθουσιασμένοι! Τότε, ξαφνικά η δίνη ξαναεμφανίστηκε. Μπήκαμε όλοι μέσα με ηλικιακή σειρά. Είχαμε πολεμήσει όλοι μαζί το άγχος κατάματα. Για αυτό πρέπει να είμαστε ήρεμοι . Γιατί όταν είμαστε αγχωμένοι, δεν οδηγούμαστε πουθενά και στο τέλος ποιος βγαίνει κερδισμένος;

Το άγχος.