Το τελευταίο σημείωμα

 

Υπόθεση: Η αληθινή ιστορία του 34χρονου Ναπολέοντα Σουκατζίδη, ο οποίος εκτελούσε χρέη διερμηνέα για τον Γερμανό διοικητή του στρατοπέδου Χαϊδαρίου Καρλ Φίσερ και ήταν ένας από τους 200 αγωνιστές οι οποίοι εκτελέστηκαν στην Καισαριανή την 1η Μαΐου 1944.

 

Ελληνική ταινία, σκηνοθεσία Παντελής Βούλγαρης με τους: Αντρέα Κωνσταντίνου, Αντρέ Χένικε, Βασίλη Κουκαλάνι, Μελία Κράιλινγκ, Τάσο Δήμα.

 

Κριτική:

 Το τελευταίο σημείωμα του Παντελή Βούλγαρη είναι μια από τις ταινίες  που μένουν χαραγμένες στην μνήμη σου για αρκετό καιρό,   για την δυνατή και συγκινητική ιστορία των αγωνιστών που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή για μια Ελλάδα  ελεύθερη, για μια Ελλάδα ονειρεμένη, αλλά και για την αρτιότητα της ταινίας.

 Αρχικά, ένα μεγάλο πλεονέκτημα της ταινίας είναι το σενάριο , το οποίο είναι ωραία γραμμένο και σωστά δομημένο από τη πετυχημένη συγγραφέα Ιωάννα Καρυστιάνη, η οποία ξεδιπλώνει όλο το ταλέντο της και αυτό φαίνεται περίτρανα στην αφήγηση της ζωής των κρατούμενων εντός του στρατοπέδου. Η περιγραφή είναι ρεαλιστική, με λιγοστές και μερικές καλοστημένες λεπτομέρειες . Το βάρος όμως πέφτει στη σχέση του ναζί αξιωματικού με τον Έλληνα κρατούμενο, ένα δραματικά και ιδεολογικά πρωταγωνιστικό δίδυμο το οποίο αντιπαρατίθεται ψυχολογικά, πολιτικά κι εντέλει πολιτισμικά, με τον Σουκατζίδη να έχει τη σεναριακή εύνοια  καθώς αγέρωχος, πράος και θαρραλέος, ένας πραγματικός ήρωας.

 Όσο για την σκηνοθεσία του έμπειρου Παντελή Βούλγαρη, μπορώ να πω πως είναι πραγματικά εντυπωσιακή, ωστόσο δεν θα μπορέσει να αποφύγει την εύκολη συγκίνηση. Παρόλα αυτά πιστεύω πως με αυτήν την ταινία όλοι θα μπορέσουν να αντιληφθουν την αξία της ελευθερίας, της ισότητας και της οικογένειας.

 

Κριτική: 3,5/5