ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ
Ειρήνη Αμπατζή
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει τα αγαπημένα μας βιβλία να γίνονται ταινίες ή σειρές στην τηλεόραση. Κάποιες φορές γίνονται επιτυχίες και κάποιες φορές όχι. Υπάρχουν άτομα που προτιμούν τα βιβλία από την τηλεόραση και άλλοι για τους οποίους ισχύει το αντίθετο.
Προσωπικά, υποστηρίζω ότι μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο δεν μπορεί να αντικαταστήσει σε καμία περίπτωση το βιβλίο. Μόνο διαβάζοντας το βιβλίο μάς δίνεται η ευκαιρία να κατανοήσουμε την αυθεντική, πρωτότυπη δουλειά του συγγραφέα ενώ η ταινία είναι μια διασκευή του έργου του. Επιπλέον, οι λέξεις σε ένα βιβλίο δημιουργούν εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη, που έχει σχηματίσει μόνος του, χωρίς να επηρεάζεται από έτοιμες εικόνες. Οι ταινίες δείχνουν συγκεκριμένες εικόνες και δεν αφήνουν στον θεατή το περιθώριο της φαντασίας. Έτσι, αφού δει ο αναγνώστης την ταινία, χαλάει αμέσως η εικόνα που είχε σχηματίσει στο μυαλό του για τους χαρακτήρες, τα τοπία και τις σκηνές, ενώ διάβαζε το βιβλίο. Για τον λόγο αυτό, πολλές φορές προτείνεται να διαβάζουμε πρώτα το βιβλίο και μετά να δούμε την ταινία αν θέλουμε, γιατί ,αν γίνει το αντίθετο, σχηματίζεται στο ανθρώπινο μυαλό μια συγκεκριμένη εικόνα, η οποία αποκλείει κάθε περιθώριο φαντασίας που μπορεί να υπάρχει και αρκετές φορές δεν αποδίδει αυτά που περιγράφει το βιβλίο.
Από την άλλη πλευρά, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο της περικοπής σκηνών που περιγράφονται στο βιβλίο στις ταινίες. Δηλαδή, μπορεί κάποιες σκηνές που περιγράφονται στο βιβλίο να μην παρουσιαστούν στην ταινία γιατί η ταινία έχει συγκεκριμένη χρονική διάρκεια. Ωστόσο, αυτό μπορεί να μπερδέψει τον θεατή, ιδιαίτερα αν ο θεατής είναι κάποιος ο οποίος έχει διαβάσει στο παρελθόν το βιβλίο στο οποίο βασίζεται η ταινία.
Συνοψίζοντας, πιστεύω πως οι ταινίες πολύ σπάνια μπορούν να θεωρηθούν αντάξιες των βιβλίων στα οποία έχουν βασιστεί. Τα βιβλία και οι λέξεις έχουν ένα διαφορετικό είδος μαγείας , το οποίο οι ταινίες και οι εικόνες δεν θα μπορέσουν ποτέ να αντικαταστήσουν.