«Έκτακτη είδηση! Έκτακτη είδηση!», φώναζε ο τηλεπαρουσιαστής Κλασματόπουλος. «Έχουμε έγκυρες πληροφορίες…», συνέχισε ο βοηθός του, Γνωμονούλης, «… πως η ειρήνη μεταξύ σχημάτων και αριθμών…» «…Αριθμών και σχημάτων, εννοείς!», τον διέκοψε ο Κλασματόπουλος.

«Τέλος πάντων… η ειρήνη αυτή, που επικρατούσε πολλά χρόνια, διακόπηκε λόγω ενός έντονου καβγά μεταξύ των δυο πρωθυπουργών, του κ. Γεωμετρίδη και του κ. Αλγεβριάδη. Μετά από δίωρη αντιπαράθεση, οι δυο πολιτικοί αρχηγοί κατέληξαν σε απόφαση για πόλεμο. Η πρώτη μάχη θα δοθεί στη κοιλάδα του Διαβήτη, στις 30 Δεκεμβρίου του 5088».

«Η συνομιλία τους», πρόσθεσε ο Κλασματόπουλος, «έγινε μέσω Mathstagram».

Μετά από αυτό το ρεπορτάζ, ο Δεκατεσσερούλης (πολίτης της Αλγεβρούπολης, 14 ετών) δεν ήθελε να δει άλλο τηλεόραση. Προβληματίστηκε αναλογιζόμενος τις προσπάθειες των δυο πόλεων για ειρήνη και πως όλα αυτά θα καταστρέφονταν μέσα σε λίγες μέρες. Ξάφνου, του ήρθε μια ιδέα: «Ο πόλεμος δεν έχει αρχίσει ακόμα. Έχουμε μια βδομάδα στη διάθεσή μας», σκέφτηκε. Πήρε τηλέφωνο τον καλύτερό του φίλο, τον Ρομβάκη (πολίτης της Γεωμετρούπολης, 14 ετών), με τον οποίο κανόνισε συνάντηση τα μεσάνυχτα στον μυστικό τους χώρο, βαθιά μέσα στο δάσος των ευθύγραμμων τμημάτων και των κλασματικών γραμμών, για να σκεφτούν μαζί μια λύση, πώς δηλαδή θα μπορέσουν να αποτρέψουν τον πόλεμο.

Ήταν κι ο Ρομβάκης απογοητευμένος. Στον πόλεμο έπρεπε να συμμετάσχει και ο πατέρας του, οπότε ήθελε διακαώς να τον σταματήσει.

«Φέρε όσα βιβλία έχεις, σχετικά με την ιστορία του Μαθηματικοπλανήτη μας», ήταν οι τελευταίες λέξεις που βγήκαν από το στόμα του Δεκατεσσερούλη στο τηλεφώνημα.

Αργότερα, στις 23.53, χτύπησε το ξυπνητήρι του. Αυτός, παρόλα αυτά, είχε ξυπνήσει 8 λεπτά πριν. Ανασηκώθηκε. Το δύσκολο μέρος της αποστολής ήταν να εγκαταλείψει το σπίτι, χωρίς να τον πάρουν είδηση οι γονείς του, οι οποίοι κοιμούνταν του καλού καιρού. Πήγε κρυφά στη βιβλιοθήκη του σπιτιού του, άρπαξε έναν τόμο με κόκκινο εξώφυλλο. Έγραφε πάνω του, με χρυσά γράμματα: «Η Ιστορία και οι Πόλεμοι του Πλανήτη μας μέσα από τα μάτια της αλήθειας, σε 612 σελίδες». «Πιασάρικος τίτλος», σκέφτηκε ο Δεκατεσσερούλης. Τον έχωσε στο σακίδιό του, κατέβηκε στο ισόγειο, απενεργοποίησε τον συναγερμό και βγήκε από την εξώπορτα, όσο πιο σιγά μπορούσε.

 Όντας το σπίτι στις παρυφές του δάσους, δεν του πήρε παρά τρία λεπτά για να φτάσει στον χώρο συνάντησής τους, που ήταν χτισμένος πάνω σε μια ευθυγραμμοτμημιά. Ανέβηκε τη σκάλα του και διαπίστωσε ότι ο Ρομβάκης ήταν ήδη εκεί.

«Πού ήσουν; Σε περίμενα 25 ολόκληρα δευτερόλεπτα!», ανακοίνωσε ο Ρομβάκης, με χιουμοριστική διάθεση.

«Δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο. Έφερα αυτόν τον τόμο, μπορεί να μας φανεί χρήσιμος».

«Άνοιξε τυχαία μια σελίδα, να δούμε τι λέει».

Κι έτσι έκανε. Είχε ανοίξει τη σελίδα 268. Πάνω πάνω, οι δυο φίλοι διάβασαν με κεφαλαία γράμματα τη λύση του προβλήματος: «ΠΩΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 4686».

 «Ιδού η λύση!», φώναξε ο Δεκατεσσερούλης.

Το βιβλίο έλεγε πως, κατά τον εμφύλιο Άλγεβρας και Γεωμετρίας, το 4686, οι δυο ηγέτες, για την αποφυγή του πολέμου, αποφάσισαν να ζητήσουν από τη Γη να ψηφίσει ποιο κράτος είναι ανώτερο και ποιο θα επιβληθεί στο άλλο. Τότε, χωρίς να χυθεί αίμα, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν να υποτάξει η Άλγεβρα τη Γεωμετρία για 100 χρόνια.

«Αυτό θα κάνουμε κι εμείς», είπε ο Ρομβάκης, «μιας και αύριο είναι τα συμβούλια των δυο πόλεων».

«Σωστά! Θα ανακοινώσουμε εκεί την πρότασή μας. Είναι βέβαιο πως θα μας ακούσουν, αφού κανείς δε θέλει πραγματικά να γίνει πόλεμος».

Το επόμενο πρωί, έχοντας επιστρέψει στο σπίτι πριν ανακαλύψουν την απουσία του, ο Δεκατεσσερούλης ζήτησε από τους γονείς του την άδεια για μια βόλτα στο κέντρο της πόλης. «Εντάξει, αλλά σου απαγορεύω να πας στο συμβούλιο», τον προειδοποίησε ο πατέρας του. «Αν τυχόν μάθω πως πήγες εκεί, έχεις να φας πολύ ξύλο».

«Όχι καλέ! Μην ανησυχείς για τίποτα, μπαμπά!».

Φυσικά, ο Δεκατεσσερούλης πήγε και διαπίστωσε πως ήταν το μοναδικό παιδί εκεί. Όλοι τον κοιτούσαν περίεργα. Οι περισσότεροι ομιλητές μιλούσαν κυρίως για στρατιωτικά θέματα, π.χ. για το ποια όπλα θα χρησιμοποιήσει ο στρατός κτλ.. Ο μικρός έβλεπε αριθμούς από κάθε κοινωνική τάξη εκεί: Από απλούς πολίτες μέχρι και τον ίδιο τον Αλγεβριάδη, ο οποίος καθόταν στην πρώτη σειρά. Όταν τελικά ανέβηκε στο βήμα, παρατήρησε τις αντιδράσεις των ακροατών: «Ω! ένα παιδί! Τι θα μας πει άραγε;».

Όταν τελείωσε την ομιλία του, όλοι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα του. «Καταπληκτική ιδέα! Αυτό θα κάνουμε!». Μέχρι κι ο ίδιος ο Αλγεβριάδης του έδωσε συγχαρητήρια.

Εν τω μεταξύ, πανομοιότυπη κατάσταση εξελίχθηκε και στο συμβούλιο της Γεωμετρούπολης, όπου ο μικρός Ρομβάκης ανακοίνωσε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Μετά από ήρεμη συνομιλία, οι δυο πρωθυπουργοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, όχι μόνο δε χρειαζόταν να πολεμήσουν και να χαθούν τόσες ζωές, αλλά και πως δε χρειαζόταν να ψηφίσει η Γη για κάτι. Ο Αλγεβριάδης και ο Γεωμετρίδης κατάλαβαν τα λάθη και την επιπολαιότητά τους και υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης για πολύ πολύ καιρό…