Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας επιχειρηματιούλης, κλειστός, μα αν τον γνώριζες καλύτερα, πολύ συμπαθητικός.

                Όταν ήταν μικρός ,του δόθηκε η ευκαιρία να χειρίζεται ένα γνωστό βιντεοπαιχνίδι όποτε και όπου ήθελε. Εκείνος διάλεξε το “Call of duty” αλλά ζήτησε να διοικεί συγχρόνως και  όλη την εταιρεία, δηλαδή την «Activision». Έτσι κι έγινε. Μετά από πολλές αναβαθμίσεις του παιχνιδιού και πολλά χρόνια στην εταιρεία, βρέθηκε ένα εμπόδιο… ξέμεινε από ιδέες. Φώναξε τους καλύτερους δημιουργούς ηλεκτρονικών παιχνιδιών ….αλλά μάταια!

Μία μέρα σκέφτηκε μία ιδέα. Όχι για το παιχνίδι αλλά για το πώς θα βρει ιδέες για το παιχνίδι. Πρωί -πρωί, έβαλε τους υπαλλήλους του να κολλήσουν αφίσες σε όλους τους δρόμους, τις πινακίδες και τα φανάρια της πόλης.  Οι αφίσες έδειχναν το τηλέφωνο της εταιρείας και από πάνω έλεγε : «Ζητούνται ιδέες  για την νέα αναβάθμιση του παιχνιδιού».

Μετά από λίγο καιρό, πήρε τηλέφωνο στην εταιρεία ένα παιδάκι γύρω στα δώδεκα, και τους πρότεινε να αρχίζει να παίζει όσα περισσότερα παιχνίδια μπορεί, για να πάρει ιδέες  μέσα από αυτά. Έτσι κι έγινε! Καθόταν πολλές ώρες, παίζοντας παιχνίδια και ταυτόχρονα σχεδιάζοντας το δικό του. Μετά από πολύ κόπο, το παιχνίδι του  ήταν έτοιμο. Το δημοσίευσε λοιπόν και… μέσα  σε μια εβδομάδα μόνο πέτυχε  24.000.000 πωλήσεις. Με το που είδε τα νέα ο επιχειρηματιούλης μας ,  έτρεξε να βρει το παιδί. Μόλις το βρήκε, του ζήτησε να μιλήσει στους γονείς του, για να τους προτείνει μια οικονομική συμφωνία. Αγόρασε η εταιρεία του το παιχνίδι του μικρού, με αντάλλαγμα να παίρνει η οικογένειά του 25% από τα έσοδα του παιχνιδιού, ένα τεράστιο χρηματικό ποσό. Από τότε η οικογένειά του, χάρη στη δημιουργικότητα του παιδιού,  αλλά και ο επιχειρηματιούλης  ζουν καλά και εμείς καλύτερα!

Για αυτό, ποτέ μην υποτιμάτε ένα παιδί, όταν παίζει!