Γράμματα σε έναν Ινδιάνο
Του Κων.νου Χρά
Αθήνα, 16 Φεβρουαρίου 2020
Αγαπητέ Σιάτλ,
Σας γράφω αυτό το γραμμά 170 χρόνια μετά τη δική σας απάντηση στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Φραγκλίνο Πηρς. Είμαι Έλληνας, ένας λευκός που δεν συμφωνεί, όμως, καθόλου με τις πράξεις των λευκών απέναντι στη φυλή σας.
Αρχικά, θα ήθελα να σας ενημερώσω πως όλα όσα είχατε τότε προφητέψει έγιναν πραγματικότητα, και μάλιστα, οι καταστροφές που διέπραξαν και διαπράττουν οι λευκοί απέναντι στο φυσικό περιβάλλον και στα ζώα είναι σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ αυτόν που είχατε πει. Η καταστροφή των δασών, η θαλάσσια μόλυνση, η εξαφάνιση πολλών ζώων του οικοσυστήματος είναι κάποια από τα σημαντικά προβλήματα που προκάλεσαν οι άνθρωποι. Οι πολιτείες τους είναι μεγάλες τσιμεντουπόλεις με τεράστια επίπεδα ρύπανσης, στις οποίες απουσιάζει το φυσικό περιβάλλον. Τα άτομα ζουν με αγχωτικούς ρυθμούς ζωής, αποξενωμένα το ένα από το άλλο. Ο θόρυβος των αυτοκινήτων, των μηχανών και των εργοστασίων έχουν υποκαταστήσει τους υπέροχους ήχους της φύσης, όπως το κελάηδησμα των πουλιών και το θρόισμα των φύλλων των δέντρων.
Δυστυχώς, οι λευκοί δεν στράφηκαν μόνο ενάντια στη φύση και στα ζώα. Στράφηκαν ενάντια και στον ίδιο τον άνθρωπο. Αφάνισαν τη φυλή σας και έκαναν δύο παγκόσμιους πολέμους, στους οποίους η απώλεια της ανθρώπινης ζωής ήταν ανυπολόγιστη. Πόνος, δυστυχία, θλίψη! Για ποιο λόγο; Για την κατάκτηση όλο και περισσότερων εδαφών. Κανένας σεβασμός στη φύση, στα ζώα, στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ακόμη και σήμερα, γίνονται πόλεμοι σε διάφορα μέρη της Γης. Ακόμη και σήμερα, σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι, καταστρέφεται το φυσικό περιβάλλον και εξαφανίζονται πολλά άγρια ζώα.
Σιατλ, πόσο δίκιο είχατε! Ποσο πολύ λυπάμαι γι’ αυτά τα εγκλήματα που έγιναν στους ερυθρόδερμους, αλλά και σε άλλους ανθρώπους που δεν έφταιξαν σε τίποτα. Πόσο πολύ στενοχωριέμαι που βλέπω τη φύση λεηλατημένη από την ανθρώπινη απληστία. Πόσο πολύ θλίβομαι από την άσχημη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στα ζώα. Λυπάμαι πραγματικά! Ως λευκός, οφείλω να σας ζητήσω μία ειλικρινή συγγνώμη...
Με σεβασμό,
Ένας λευκός,
Κωνσταντίνος Χράς
Του Θοδωρή Τσοπελογιάννη
15/2/2020
Αγαπητέ Ινδιάνε Σιάτλ,
Τί κάνεις; Πώς επιβιώνεις τώρα; Τι γίνεται με την αναζήτηση μιας καινούριας ζωής; Προσαρμόζεστε;
Ινδιάνε Σιάτλ, λυπήθηκα πολύ όταν έμαθα τα δυσάρεστα νέα, όμως δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να σας βοηθήσω, παρά να σας εκφράσω την απέραντη λύπη μου στο άκουσμα αυτού του γεγονότος. Σας πήραν τη γη που με τόσο κόπο και αγάπη καλλιεργούσατε και φροντίζατε. Άκουσα ότι την έκαναν “πάρκο αναψυχής” για τα παιδιά. Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι ότι έκαναν εκθέματα τα ζώα της κοιλάδας και τα χρησιμοποιούν ως “ατραξιόν” για μικρούς και μεγάλους. Σταματάω όμως τώρα να σου ραγίζω την καρδιά και περνάω στα δυσάρεστα για εμάς νέα.
Δύο λέξεις μόνο θα πω: Είχες δίκιο! Μίλαγες για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Είχες δίκιο! Μίλαγες για την έλλειψη σε προμήθειες τροφίμων. Είχες δίκιο! Αναφερόσουν συνεχώς σε πόλεις με βουητό και στην άσχημη μυρωδιά του καυσαερίου. Χειροτέρευσε! Πίστευες ότι θα μειωθούν σημαντικά οι χώροι πρασίνου. Έγινε! Και τώρα οι λευκοί αρχηγοί υπόσχονται ότι θα το διορθώσουν. ΨΕΜΑΤΑ!! Απ’ ότι κατάλαβες επικρατεί πανικός την εποχή που ζω, ο οποίος δυο αιώνες πριν, που ζούσες εσύ, δεν υπήρχε. Εμείς καταντήσαμε έτσι τον κόσμο!! Εμείς, οι εφευρέσεις μας, ο επεκτατισμός μας και ο «πολιτισμός» μας.
Τί να σου πω Ινδιάνε; Κατά βάθος όμως έχουν και ένα δίκιο. Τί θα γίνουν χιλιάδες άνθρωποι χωρίς τους ουρανοξύστες και τις πολλές πολυκατοικίες; Θα είναι αναγκασμένοι να ζουν στους δρόμους. Και όλοι οι εργάτες δεν θα είχαν να φάνε άμα δεν υπήρχαν τα εργοστάσια. Βέβαια, υπάρχουν άπειρες λύσεις για όλα αυτά, αλλά βλέπεις, μεσολαβούν τα χρήματα και ο πόλεμος, ή τουλάχιστον οι απειλές για πόλεμο. Κανένας δεν τολμάει να κάνει κάτι καινοτόμο γιατί οι “δυνατοί” θα τους εξαφανίσουν από το χάρτη. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που δεν γίνονται πολλά και δεν διορθώνεται ο κόσμος και το περιβάλλον, ο φόβος!!
Μπορεί, αν δεν υπήρχε φόβος η γη μας να ήταν μια διαφορετική γη, σαν παλιά. Αν δεν υπήρχε το εγώ αλλά το εμείς, κανένας πόλεμος δε θα εμπόδιζε κανένα κράτος, γιατί όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να την αλλάξουμε, να την κάνουμε καλύτερη, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Αρχικά τα ζώα θα ελευθερώνονταν και τα κτήρια όλα θα γκρεμίζονταν και τη θέση τους θα την έπαιρναν νέα καλύτερα που δεν θα έβλαπταν το περιβάλλον με ρύπους. Επίσης όλα θα ήταν πιο οργανωμένα. Οι δρόμοι ακόμα θα γίνονταν πεζόδρομοι με άπειρα δέντρα που ποδήλατα μόνο θα μπορούσαν να τριγυρνούν έτσι ώστε να μειώνονταν κι άλλο οι ρύποι. Η εξόρυξη πετρελαίου και άνθρακα θα σταματούσε και οι επιστήμονες θα έβρισκαν πιο οικολογικούς τρόπους για παραγωγή ενέργειας… Αλλά όλα αυτά είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας το οποίο ποτέ δε θα συμβεί γιατί ζούμε την εποχή που ζούμε, είμαστε αυτοί που είμαστε και κάναμε (και συνεχίζουμε να κάνουμε) αυτά που κάναμε.
Απογοήτευση Ινδιάνε, απογοήτευση είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό όταν βλέπω έναν τόσο όμορφο κόσμο να διαλύεται και στην θέση του να αναδύεται η τραγικότητα ενός πλανήτη με απερίγραπτη ασχήμια!
Τέλος πάντων, ελπίζω να περνάς καλά οπουδήποτε και αν βρίσκεσαι. Πες χαιρετίσματα στους φίλους σου από εμένα και να κάνετε κουράγιο! Όλα αργά ή γρήγορα θα διορθωθούν, γιατί η φύση θα βρει τον δρόμο της επιστροφής ο οποίος δεν θα είναι καλός, δυστυχώς, για εμάς τους λευκούς.
Κουράγιο!
Με αγάπη
Κάποιος που δεν γνωρίζεις