Καλότυχα τα παιδιά που δεν ξέρουνε

την πικρία της ζωής. Όντας βυθίσει

ο ήλιος και το σούρουπο ακολουθήσει

μην τα μαλώνεις, αντίρρηση αν φέρνουνε.

 

Τέτοιαν ώρα τα παιδιά διψούν και πάνε

στου παιχνιδιού την κρουσταλλένια βρύση,

μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει

αν στάξει γι’ αυτές όθε αγαπάνε.

 

Κι αν πιουν θολό νερό, αποχαιρετούν

τα παιδικά τους χρόνια μες το δείλι

και πικρίες μέσα τους γεννούν.

 

Αν δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι

τους μεγάλους τα μάτια σου ας θρηνήσουν.

Θέλουν-μα δε βολεί παιδιά να γίνουν.