Φίλε μου Γιώργο,

Ελπίζω να είσαι καλά. Έχουμε καιρό να τα πούμε.

    Έμαθα πως σκοπεύεις να παρατήσεις το σχολείο.

Πρέπει να σου πω ότι το έχω σκεφτεί και εγώ πολλές φορές μέχρι

τώρα. Αλλά κολλάω σε μια ερώτηση. Γιατί;

    Κάποιες φορές έχω κι εγώ την αίσθηση ότι η σχολική αίθουσα

με πνίγει, έτσι μικρή και σκοτεινή που είναι. Και κάποιες άλλες

ότι όλοι οι καθηγητές και οι συμμαθητές μου είναι απέναντι

και όχι δίπλα μου.

    Όμως αυτά είναι αρκετά για να τα αφήσεις όλα στην

μέση; Το σχολείο έχει να σου δώσει πολλά ακόμη

(γνώσεις, έστω με παπαγαλία, εμπειρίες, εικόνες) , και ας

μη φοράει πάντα το καλύτερο πρόσωπό του.

    Στο σχολείο έκανες τους πρώτους σου φίλους,

πρωτοπαθιάστηκες με το ποδόσφαιρο,

πρωτοερωτεύτηκες. Αυτή είναι η δική σου μικρή κοινωνία

που θα σε ετοιμάσει για τον όχι και τόσο «αγγελικά

πλασμένο» κόσμο των ενηλίκων.

    Για αυτό,  δώσε του μια ακόμη ευκαιρία και προσπάθησε

να πάρεις από το σχολείο όσα περισσότερα μπορείς και θέλεις.

Κι εκεί που πρέπει, πες τη γνώμη σου. Μόνο έτσι θα γίνουν

κάποια πράγματα καλύτερα. Όμως σε καμία περίπτωση μην

παραιτείσαι. Ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο μάθημα που θέλει

να σου δώσει το σχολείο με το δικό του τρόπο.

    Εύχομαι να αναθεωρήσεις την απόφασή σου.

Σε κάθε περίπτωση εγώ είμαι εδώ αν με χρειαστείς.

 

Ο φίλος σου,

Μιχαλάγγελος